winien

Wielki słownik ortograficzny PWN*

winien (księg.) ndm
nie winien, nie win•na, nie win•no (czegoś: przestępstwa, pieniędzy)
winien, win•na, win•ne (ponoszący winę); win•ni, win•ne a. winny, winna, winne

Słownik języka polskiego PWN*

winien I, winna I, winno I
1. «mający do spłacenia należność, dług»
2. «mający jakieś zobowiązanie wobec kogoś lub zawdzięczający coś komuś, czemuś»
winien III, winna III, winno III
1. «jest pożądane, konieczne, żeby ktoś coś zrobił, np. Winieneś jej pomóc.»
2. «jest wskazane, żeby jakaś osoba, rzecz lub jakieś wydarzenie spełniały określone warunki, np. Formularze winny być wypełniane czytelnie.»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego