beza
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
bez-
1. «przedrostek wyrazów pochodnych utworzonych od połączeń przyimka bez z rzeczownikiem w dopełniaczu, np. bezcelowy, bezręki»
2. «przedrostek tworzący przymiotniki od innych przymiotników, np. bezpośredni, bezsporny»
bez I
• bzowy
1. «krzew lub niskie drzewo o fioletowych lub białych kwiatostanach; też: kiść kwiatów tej rośliny»
2. «krzew lub niskie drzewko o drobnych kwiatach wydzielających mdły zapach i czarnych lub czerwonych owocach»
• bzowy