ojciec (dziecka)
Ojciec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
oj•ciec oj•ca, C. oj•cu, W. oj•cze; oj•cowie, oj•ców (skrót: o.): ojcowie paulini, ojcowie Kościoła, ale: Ojciec Święty (= Bóg Ojciec), Ojciec Święty a. ojciec święty (= papież)
oj•ciec założyciel oj•ca założyciela, oj•cu założycielowi; oj•cowie założyciele, oj•ców założycieli
Oj•ców -cowa, -cowie; przym.: ojcowski
Słownik języka polskiego PWN*
ojciec
• ojcowski
1. «mężczyzna, który ma własne dziecko lub dzieci»
2. «samiec zwierząt mających potomstwo»
3. «ten, kto coś stworzył, wynalazł, zainicjował lub był czyimś wzorem, natchnieniem itp.»
4. «poufale o własnym mężu, ojcu dzieci albo o starszym mężczyźnie»
5. «w religii chrześcijańskiej: Bóg»
6. «tytuł używany w niektórych zakonach w stosunku do zakonnika mającego święcenia»
• ojcowski
Ojciec Święty, ojciec święty «papież»
biologiczny ojciec «mężczyzna, który spłodził dziecko (w stosunku do tego dziecka)»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
Synonimy
ojciec (dziecka)
Zagraj z nami!
