winna

Wielki słownik ortograficzny PWN*

nie winien, nie win•na, nie win•no (czegoś: przestępstwa, pieniędzy)
winien, win•na, win•ne (ponoszący winę); win•ni, win•ne a. winny, winna, winne
winien, win•na, win•no (powinien, powinna, powinno); win•ni, win•ne

Słownik języka polskiego PWN*

winny III «osoba, na której ciąży wina za coś»
• winna
winien I, winna I, winno I
1. «mający do spłacenia należność, dług»
2. «mający jakieś zobowiązanie wobec kogoś lub zawdzięczający coś komuś, czemuś»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego