Ala

Słownik języka polskiego PWN*

ala «w starożytnym Rzymie: pierwotnie oddział jazdy w legionie osłaniający piechotę, później oddział piechoty lub jazdy sprzymierzeńców»
Al «symbol pierwiastka chemicznego glin»
alo-, allo- «pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na różność, odmienność, obcość czegoś»
al dente «o makaronie: ugotowany na półtwardo»
ale I «spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast lub odmienne treści»
ale II «partykuła wzmacniająca, wyrażająca zdumienie, podziw, zaskoczenie, podkreślająca kontrast sytuacji, np. Ale suknia! Ale pomówmy poważnie!»
ale III pot. «wykrzyknik zaprzeczający temu, co ktoś powiedział, np. Ale! W tym nie było żadnej ironii., lub używany wtedy, gdy mówiący przypomni sobie coś nieoczekiwanie, np. Ale! Ale! Chciałem coś jeszcze powiedzieć.»
ale IV
1. «słaba strona czegoś lub czyjaś»
2. «zastrzeżenie, uwaga»
ale V [wym. ejl] «mocne jasne piwo angielskie»
al fine muz. «(powtórzyć jakiś fragment utworu) do (określonego) końca»
al fresco [wym. alfresko] zob. fresk w zn. 1.
al pari «kurs walut i papierów wartościowych równy ich wartości nominalnej»
al secco [wym. al sekko] «technika malarstwa ściennego, stosowana zwłaszcza w starożytności»
szejch al-islam «główny sędzia w dużych miastach muzułmańskich, autorytet religijny i polityczny w Turcji sułtańskiej»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego