Panie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

PAN (= Polska Akademia Nauk) PAN-u, PAN-ie a. ndm , , ,
Pan (mit.) -na, C. -nowi, Ms. -nie

Słownik języka polskiego PWN*

pan
1. «mężczyzna»
2. «oficjalna forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się do mężczyzny lub w rozmowie o nim»
3. «ten, kto ma władzę nad kimś lub nad czymś»
4. «bogacz; dawniej też: właściciel majątku ziemskiego»
5. «mężczyzna stojący na czele domu, rodziny, gospodarstwa»
6. daw. «pracodawca w stosunku do służby»
7. Pan «Bóg»
8. pot. «nauczyciel»
9. «właściciel zwierzęcia domowego, zwłaszcza psa»
pani
1. «kobieta»
2. «oficjalna forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się do kobiety lub w rozmowie o niej»
3. «kobieta mająca władzę nad kimś albo nad czymś»
4. «bogaczka, dawniej też: właścicielka majątku ziemskiego lub żona właściciela»
5. «kobieta stojąca na czele domu, rodziny, gospodarstwa»
6. daw. «pracodawczyni w stosunku do służby»
7. Pani «Matka Boska»
8. pot. «nauczycielka lub wychowawczyni w przedszkolu»
9. «właścicielka zwierzęcia domowego, zwłaszcza psa»
Pan mit. gr. «bóg pasterzy, opiekun stad»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego