palić
Słownik języka polskiego PWN*
palić
1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, oświetlenia itp.»
2. «włączać urządzenie będące źródłem światła»
3. «niszczyć coś ogniem»
4. «wciągać do płuc dym z żarzącego się papierosa, fajki, cygara i go wydmuchiwać»
5. «oddziaływać na kogoś lub na coś wysoką temperaturą»
6. «wywoływać uczucie pieczenia, silnego gorąca, piekącego bólu»
7. «przygotowywać coś, poddając to działaniu wysokiej temperatury»
8. «wywoływać jakieś silne, męczące uczucie»
9. «popełniać błąd przy wykonywaniu skoku, rzutu itp.»
10. daw. «strzelać»
11. daw. «mówić coś szybko, bez namysłu»
palić się
1. «ulegać działaniu ognia»
2. «dawać światło, ciepło, dym, płonąc lub żarząc się»
3. «być opanowanym przez jakieś silne, gwałtowne uczucie»
4. «odczuwać do kogoś silny pociąg seksualny»
5. «mieć na coś wielką ochotę»
PAL «system telewizji kolorowej»
pali «najstarszy język średnioindoaryjski, używany do dziś jako język liturgiczny przez buddystów»
• palijski
• palijski
bierne palenie «mimowolne wdychanie przez osobę niepalącą szkodliwych substancji wydzielających się podczas palenia tytoniu»
• bierny palacz
• bierny palacz
cukier palony zob. I karmel.
pal I «słup wbijany w grunt, służący do podtrzymywania konstrukcji lub do przywiązywania czegoś»
pal II «komenda wojskowa: strzelaj!»
palący I
1. «gorący, parzący»
2. «ostry, wywołujący uczucie pieczenia»
3. «dojmujący, wywołujący ból lub przykrość»
4. «niecierpiący zwłoki»
palmy akademickie «wyróżnienie przyznawane przez Akademię Francuską uczonym, literatom, artystom za wybitne zasługi»
wapno palone «tlenek wapnia, biały proszek otrzymywany przez prażenie wapienia»
Synonimy
Zagraj z nami!
