Puchar to wyraz zapożyczony, najprawdopodobniej z grec. bīkos (łac. bicarium), przy czym do polszczyzny dostał się za pośrednictwem innych języków. Jedni przyjmują jako stadium końcowe tego zapożyczenia węg. pohár i ukr. dial. pohar, a stąd pol. puhar; inni natomiast – niem. Becher, a stąd puchar. Słowniki S. B. Lindego oraz tzw. słownik wileński podają obie formy graficzne. Jeszcze na początku XX w. (w tzw. słowniku warszawskim) występowała pisownia puhar i puchar. Obowiązująca od 1936 r. współczesna norma ortograficzna nakazuje wyłącznie pisownię puchar (tzn. każdy inny zapis jest dziś błędny).