Tego rodzaju reguł nie znajdziemy w słownikach ortograficznych. Zjawisko to znalazło natomiast swoje regulacje w normach edytorskich. W swojej Edycji tekstów napisałem, że elementy różnicujące formę męską i żeńską wyrazu umieszcza się w nawiasie, przy czym element dołączony do pełnej formy bez żadnych wymian głoskowych składa się bez łącznika, np. pan(i), otrzymał(a), był(a)by, a element zmieniony poprzedza się cząstką tematu i zapisuje z łącznikiem, np. urodzony(-na). Nie należy w tego rodzaju zapisach używać ukośnika (nie: uzyskał/-a, urodzony/-na), który stosuje się jako znak alternatywny między dwiema pełnymi formami wyrazowymi do wyboru (por. uzyskał/uzyskała, pan/pani).
Poza wszystkim należy zadbać, aby tekst nie był zdominowany przez tego rodzaju zapisy, gdyż staje się on wówczas mało czytelny. Przywołane normy edytorskie odnosiły się do dokumentów drukowanych, typu ankieta, świadectwo, dyplom itp., które z natury rzeczy trudno było publikować w alternatywnych formach. Co jak co, ale interaktywne systemy informatyczne to media, w których – po określeniu przez odbiorcę stosownego „tytułu” (Pani/Pan) lub płci (kobieta/mężczyzna) – powinny być wyświetlane odpowiednie pod względem leksykalnym i gramatycznym komunikaty, zgodne z płcią osoby czytającej.