Angielskie ancestor ma źródło w starofrancuskim ancestre, a to pochodzi od łacińskiego antecessor, które wywodzi się od czasownika antecedere 'poprzedzać'. Słowo antecessor było w użyciu w polszczyźnie, figuruje na liście haseł Słownika polszczyzny XVI wieku oraz Słownika polszczyzny XVII i 1. połowy XVIII wieku, a nawet jeszcze w tzw. słowniku wileńskim z 1861 r. Słowo ancestor, jeśli się rzeczywiście pojawia w polskich tekstach, jest współczesnym zapożyczeniem z angielskiego. Wprowadzając dziś do polszczyzny angielskie pożyczki o rodowodzie łacińskim, przywracamy jej poniekąd wyrazy dawno zapomniane i przyczyniamy się do jej powtórnej latynizacji. Dla osób, którym zapożyczenia angielskie wydają się szczytem nowoczesności, wniosek taki może być zaskakujący.