Dziękuję Panu bardzo za ten list. Zaintrygowany nim, sprawdziłem, jak intersujące nas słowo jest pisane w dostępnych korpusach tekstowych (Korpus Języka Polskiego PWN, elektroniczne Archiwum Gazety Wyborczej). Otóż pojawia się rzadko, a pisane bywa raz tak, raz inaczej, z przewagą formy imbus, która – jak Pan zauważył – pochodzi od laików technicznych. Ciekawe informacje etymologiczne postaramy się wykorzystać w następnych wydaniach naszych słowników.
Powstaje pytanie, jak doszło do zniekształcenia formy inbus, czyli zamiany przedniojęzykowego n na wargowe m. Zadecydowało pewnie sąsiedztwo wargowej spółgłoski b oraz fakt, że wyrazów na imb- jest w polszczyźnie kilkanaście, a na inb- nie ma wcale (jeśli nie liczyć nieprzyswojonych lub słabo przyswojonych wyrażeń typu in blanco).