Przywołany w pytaniu fragment wypowiedzenia jest w ogóle mało udany pod względem językowo-stylistycznym. Po pierwsze, nie można *posiadać przyjaźni. Przyjaźń istnieje, łączy lub wiąże kogoś. Można również być, pozostać/pozostawać, trwać, żyć w przyjaźni. Po drugie, określenie wzajemnie wspierająca się przyjaźń ma charakter pleonastyczny. Przyjaźń to jest bowiem ‘więź między jakimiś osobami oparta na wzajemnej życzliwości, szczerości, sympatii, zaufaniu i pomocy’. Trudno mówić o przyjaźni w sytuacji, kiedy nie ma wzajemnego wsparcia (otrzymywanego i okazywanego). Czy nie wystarczyło powiedzieć po prostu, że przyjaźń była ważna ze względu na otrzymywane wsparcie?