Etymologia nazwy Biesiekiery została wyjaśniona w pracy Nazwy miejscowe Polski. Historia. Pochodzenie. Zmiany, pod redakcją K. Rymuta (t. I A-B, Kraków 1996). Wymienione opracowanie podaje również zapisy historyczne nazwy wsi znajdującej się w pobliżu Łęczycy: Byzsecre (1232)XVI, Brissecrse 1252, Eissecre 1288, Byssecre 1290, Byesyekiery 1511-1523, Biessiekiery 1576, Besiekiery 1793, Besiekiery 1827, Besiekiery, Biesiekiery 1880, Besiekiery 1921. Zapisy z XIII w., które można najprawdopodobniej odczytać jako Biesiekrze, naprowadzają na właściwą etymologię nazwy powstałej w wyniku wtórnego przekształcenia. Pierwszy człon nazwy miejscowej niewątpliwie kojarzy się ze słowem bies ‘diabeł, zły duch’, drugi – z wyrazem kierz ‘krzak’. Być może istniał wyraz biesi(e)kierz o przenośnym, niejasnym znaczeniu ‘diabli krzak’. Warto dodać, że w Polsce znajdują się również miejscowości o nazwie Biesiekierz (niedaleko Zgierza i w pobliżu Aleksandrowa Kujawskiego).