Szanowna Pani,
rzeczownik chutor odnoszący się do gospodarstw rolnych lub chat z ogrodami, położonych w odosobnieniu od innych osad ludzkich lub do stanic kozackich zlokalizowanych na stepach ukraińskich, każe ukierunkować nasze poszukiwania etymologiczne na języki wschodniosłowiańskie. Chutory (czy futory) bowiem spotykane były przede wszystkim na terenach Ukrainy i obszarach pogranicznych. Rzeczownik ten notowany jest przede wszystkim w twórczości pisarzy związanych z Kresami lub Kresy opisujących. Aleksander Brückner wskazuje właśnie na ukraiński źródłosłów tego rzeczownika. Podobną etymologię znajdziemy w słowniku pod red. Witolda Doroszewskiego. Twórcy słownika warszawskiego stawiają z kolei hipotezę, że do języka ukraińskiego wyraz ten przewędrował z węgierskiego hatar – oznaczającego miedzę lub granicę. Max Vasmer twierdzi z kolei, że źródła chutoru można szukać w językach germańskich (od huntari – cześć okręgu), skąd przewędrował on do języka staroczeskiego (hundari) albo w języku arabskim, w którym kutr oznacza krainę lub miejscowość.