Poprawne pod względem formalnym będzie użycie formy dopełniaczowej również w wypadku podtytułu. Cała konstrukcja – ze względu na swoją złożoność – może się jednak okazać nie do końca funkcjonalna dla odbiorcy (istnieje spore prawdopodobieństwo, że forma rzeczy będzie brana za mianownik liczby mnogiej, a nie dopełniacz liczby pojedynczej). Dlatego też najlepiej byłoby przy pierwszym wystąpieniu całej konstrukcji poprzedzić przywoływany tytuł wraz z podtytułem wyrazem pospolitym (np. książka), by cała nazwa własna musiała pozostać w mianowniku, por.

• Ocena wybranych narzędzi tłumacza w przekładzie książki (pt.) „Bestiariusz słowiański. Rzecz o skrzatach, wodnikach i rusałkach” (użycie skrótu wyrażenia pod tytułem nie jest konieczne).

Jeśli w dalszej części tekstu zajdzie konieczność użycia rzeczownika przekład lub tłumaczenie w połączeniu z nazwą własną, to należy się ograniczyć wyłącznie do tytułu głównego w dopełniaczu (bez podtytułu), por. przekład/ tłumaczenie „Bestiariusza słowiańskiego”.