Interpunkcja wyrażeń metatekstowych
Jak powinna wyglądać interpunkcja w konstrukcji:
Po pierwsze: xxx; po drugie: yyy; a po trzecie: zzz
(zwłaszcza gdy xxx, yyy, zzz są dość długimi fragmentami)?
W wypadku wyrażeń metatekstowych po pierwsze, po drugie itp. interpunkcja jest niejednolita. Dopuszczalne są m.in. następujące możliwości:
Po pierwsze xxx, po drugie yyy, a po trzecie zzz.
Po pierwsze, xxx, po drugie, yyy, a po trzecie, zzz.
Po pierwsze: xxx, po drugie: yyy, a po trzecie: zzz.
Po pierwsze, xxxxxx; po drugie, yyyyyy; a po trzecie, zzzzzz.
Po pierwsze: xxx xxx; po drugie: yyyyyy; a po trzecie: zzzzzz.
Po pierwsze, xxxxxxxxx.
Po drugie, yyyyyyyyy.
Po trzecie w końcu, zzzzzzzzz.
Po pierwsze: xxxxxxxxx.
Po drugie: yyyyyyyyy.
Po trzecie w końcu: zzzzzzzzz.
Użycie przecinka bądź dwukropka po każdym z wyrażeń metatekstowych uzasadnia się zazwyczaj przestankiem oddechowym, który jest odbiciem chwili namysłu bądź wahania. Rozbicie na osobne akapity zbliża zapis – pod względem typograficznym – do wyliczenia akapitowego.