Pierwszy zwrot występuje częściej w formie zaprzeczonej nie zawracaj gitary. Był znany już w II połowie XIX wieku, poświadczony m.in. w Emancypantkach Bolesława Prusa, w Nowelach Władysława Reymonta. Występował w języku potocznym, ale Witold Doroszewski określił ten frazeologizm jako wulgarny. Podaje też wariant nie kręć gitary (występuje m.in. w piosence biesiadnej: „Wszystkie rybki śpią w jeziorze… ej ty stary nie kręć gitary”). Pochodzenie tego zwrotu jest – jak się wydaje – proste: odnowienie znanego powszechnie (i pozbawionego ekspresji) wyrażenia nie zawracaj głowy.
Genezę frazeologizmu walić / iść / pędzić do kogoś jak w dym przedstawił Mirosław Bańko w Słowniku porównań (WN PWN Warszawa 2004, s. 59): „Porównanie to tkwi w realiach życia wiejskiego, gdzie dym wydobywający się z komina świadczył o obecności gospodarza w domu i dawał pewność, że kto pójdzie do niego, ten nie zostanie zamkniętych drzwi. Może też nawiązywać do zachowania osoby, która, chcąc ratować kogoś lub coś od ognia, decyduje się działać natychmiast i bez namysłu”.