(Nie)przenoszenie wieloliterowych przyimków
mam pytanie dotyczące zasad składu tekstu. Jednowyrazowe przyimki i spójniki przenosimy do następnego wiersza, jeśli tylko szerokość kolumny na to pozwala – to dla mnie jasne. Co jednak z przyimkami i spójnikami dwuliterowymi i dłuższymi, jak np. we, ze, na, pod, lub, ani? Czy je także należy przenosić? Spotkałam się z opinią, że trzeba tak robić, co w tytułach jest dla mnie zrozumiałe, ale w tekstach ciągłych budzi wątpliwości.
Z wyrazami szacunku
Czytelniczka
29.12.2016
29.12.2016
Szanowni Państwo,mam pytanie dotyczące zasad składu tekstu. Jednowyrazowe przyimki i spójniki przenosimy do następnego wiersza, jeśli tylko szerokość kolumny na to pozwala – to dla mnie jasne. Co jednak z przyimkami i spójnikami dwuliterowymi i dłuższymi, jak np. we, ze, na, pod, lub, ani? Czy je także należy przenosić? Spotkałam się z opinią, że trzeba tak robić, co w tytułach jest dla mnie zrozumiałe, ale w tekstach ciągłych budzi wątpliwości.
Z wyrazami szacunku
Czytelniczka
Liczące więcej niż jedną literę przyimki i spójniki rzeczywiście przenosimy do następnej linijki podczas tzw. rozwierszowywania tytułu. Nie ma natomiast takiej konieczności w wypadku wyrównanego obustronnie tekstu głównego publikacji, która kierowana jest do dorosłego czytelnika. Tego rodzaju wymóg utrudniałby łamanie publikacji i w wielu miejscach czyniłby kolumnę druku nieestetyczną.
Wyjątek od powyższej zasady można uczynić np. w wypadku publikacji kierowanych do młodszych dzieci lub osób z niepełnosprawnością intelektualną. W publikacjach adresowanych do tych grup odbiorczych zaleca się, by wyrazy znajdujące się na końcu wiersza tekstu stanowiły pewną całość logiczno-treściową, tak więc wszystkie przyimki – także te wieloliterowe – powinny znajdować się razem z następującymi po nich rzeczownikami w jednym wierszu. Jeśli zatem nie jesteśmy w stanie pomieścić na końcu wiersza całego wyrażenia przyimkowego, warto przenieść do następnej linii także wieloliterowy przyimek.
Wyjątek od powyższej zasady można uczynić np. w wypadku publikacji kierowanych do młodszych dzieci lub osób z niepełnosprawnością intelektualną. W publikacjach adresowanych do tych grup odbiorczych zaleca się, by wyrazy znajdujące się na końcu wiersza tekstu stanowiły pewną całość logiczno-treściową, tak więc wszystkie przyimki – także te wieloliterowe – powinny znajdować się razem z następującymi po nich rzeczownikami w jednym wierszu. Jeśli zatem nie jesteśmy w stanie pomieścić na końcu wiersza całego wyrażenia przyimkowego, warto przenieść do następnej linii także wieloliterowy przyimek.
Adam Wolański
