Ład w języku jest bardzo pożądany. Przejawia się on m.in. w tym, że funkcjonują określone wzory odmiany, schematy wyrazowe, modele słowotwórcze. Językowe procesy wyrównawcze, ujednolicenia, upodobnienia z reguły nie przebiegają ze stuprocentową regularnością. Historycznie umotywowane były formy obierca, prawobierca, przedsiębierca, spadkobierca, zabierca, zapiskobierca (ponieważ nie było warunków do tzw. przegłosu, tzn. e w pozycji przed c nie przechodziło w o). Zapewne pod wpływem wyrazów typu wyborca, poborca, zaborca, prawyborca… (w których występowało o pierwotne, etymologiczne) pojawiły się w ciągu XX w. formy obiorca, prawobiorca, przedsiębiorca, zapiskobiorca i cały szereg formacji nowszych: kredytobiorca, pożyczkobiorca, podatkobiorca, zleceniobiorca… Pozostał jedynie spadkobierca. Czy i on ulegnie wyrównaniom analogicznym do produktywnego modelu słowotwórczego na -biorca, czy też przetrwa jako świadectwo dawnych procesów fonetycznych – tego do końca przewidzieć nie można.