Onomatopeje to wyrazy naśladujące dźwięki i odgłosy naturalne, więc także te wydawane przez zwierzęta oraz ludzi. W wypadku tych ostatnich chodzi o „wyrazy”, które naśladują niewerbalne zachowania głosowe człowieka. Wszystkie te elementy należy w obrębie jednego tekstu wyróżniać tak samo. Zazwyczaj stosuje się pismo proste, por. np.

Buch – jak gorąco! Uch – jak gorąco!

Zewsząd słychać było donośne hau, hau.

– Uhm. Ciekawe. A jakżeż ona na to wpadła, że ty nie nazywasz się Moderski?

– Hm... No cóż... To bardzo skomplikowane zagadnienie.

– Brr! Dreszcz mnie przeszedł.