Czasownik szukać w znaczeniu ‘starać się zdobyć coś, co jest nam potrzebne’ wymaga podmiotu w formie rzeczownika osobowego, por. schemat składniowy: {rzeczownik osobowy + szukać + KOGO/CZEGO}, np. ktoś szuka mieszkania, oszczędności, pracy, pieniędzy, schronienia, środków do życia; ktoś szuka męża, pracowników, sojuszników, sponsorów. Tak więc ze względu na system języka konstrukcji: praca szuka człowieka nie można uznać za poprawną. Ale jest i druga strona medalu. Język ogłoszeń – czy też szerzej: język reklamy – rządzi się swoimi prawami. Aby przyciągnąć uwagę odbiorcy do treści komunikatu, jego nadawca musi się wykazać językową kreatywnością. Oczekuje się wręcz, że będzie eksperymentował z formą i tym samym odświeżał zasób językowo-stylistycznych środków wyrazu.

Przywołanemu w pytaniu wypowiedzeniu trudno odmówić funkcjonalności – przyciąga uwagę odbiorcy i jest komunikatywne. W konsekwencji niesystemowość użytej w nim konstrukcji schodzi na dalszy plan. Tym samym analizowanego tu sloganu nie uznamy za błąd językowy sensu stricto, lecz za innowację uzasadnioną funkcjonalnie.

Oczywiście, dla części rodzimych użytkowników polszczyzny forma niesystemowa – niezależnie od pełnionej funkcji – będzie nie do zaakceptowania. Pozostali zaś przełamanie dotychczasowego schematu łączliwości leksykalnej uznają za twórcze użycie języka i wartość samą w sobie.