Przerwy akapitowe w dialogach i narracji
Szanowni Państwo,
zastanawiam się, czy w beletrystyce dopuszcza się w narracji dialogu opis rzeczy lub reakcji, które nie dotyczą bezpośrednio samej kwestii dialogowej. Np.:
— Sądziłem, że się zgodzisz — powiedział cicho. Agata zaszurała butem, nie podnosząc wzroku.
Czy zdanie „Agata zaszurała butem…” może znajdować się w tym samym akapicie, czy może istnieje jakieś wskazanie, które nakazywałoby przenieść ją do nowego akapitu?
Nie wymagają nowego akapitu opisy narracyjne niedotyczące bezpośrednio wypowiedzianej kwestii, lecz pod warunkiem, że dotyczą one działań podejmowanych przez osobę mówiącą lub też w jakiś sposób odnoszą się do tejże osoby, por. np.
- – Dobranoc — powiedział. Wstał od stołu i ruszył w kierunku szatni.
- – Ona ma ogromne poczucie humoru – powiedział Święty. Jego własny głos jakoś dziwnie zabrzmiał mu w uszach.
- – A ty masz dalekonośną broń, z której możesz powalić każdego bawołu jednym ruchem palca. – Blizna na skroni Usebio pulsowała wyraźnie, podniósł do niej dłoń.
Narracja opisująca działanie innej osoby niż ta, która wypowiedziała daną kwestię dialogową, wymaga nowego akapitu, por.
- – Sądziłem, że się zgodzisz – powiedział cicho.
Agata zaszurała butem, nie podnosząc wzroku.
