Sałatka jest przykładem wyrazu, którego znaczenie realne (czyli to, w którym słowo funkcjonuje) odbiegło od znaczenia etymologicznego (czyli tego, które wskazuje na jego pochodzenie). Początkowo bowiem sałatka (podobnie jak i sałata) oznaczała, oprócz rośliny, potrawę ‘z lada czego, sałatne zioła i insze rzeczy, które z octem i oliwą zimno jedzą’ (definicja ze Słownika języka polskiego S.B. Lindego, Lwów 1859, t. 5, s. 210). Była więc sałatka nazwą dania złożonego z sałaty z różnymi dodatkami, które z czasem ewoluowało do postaci współczesnej – potrawy jedzonej na zimno, składającej się z różnych elementów (warzyw, mięsa, ryb, kasz itd.) i sosu.
Warto tu dodać, że samo słowo sałata ma u swych źródeł łaciński czasownik salare ‘solić’, którego forma imiesłowu biernego była używana w wyrażeniu herba salata ‘solone zioła’. Liście ziół (a także warzywa), zakonserwowane w posolonej oliwie czy w posolonym occie, należały do menu mieszkańców starożytnego Rzymu.