Pana domysły, że niedźwiedź nie jest formą pierwotną, są słuszne. W okresie staropolskim ten wyraz miał postać miedźwiedź – tak jeszcze pisał Mikołaj Rej. Podobnie jest w innych językach słowiańskich, a w prasłowiańskim był to wyraz o przejrzystej strukturze słowotwórczej mědv-edь i znaczył 'miód jedzący; miodojad'. Najprawdopodobniej zastąpił on jakąś wcześniejszą nazwę, która stanowiła tabu i wypowiedziana w nieodpowiednim momencie mogła spowodować pojawienie się groźnego zwierza. Dlatego też nadano mu eufemistyczną, słodką i niegroźną nazwę miedźwiedź.