Pytający zapewne już sprawdził, że słowem treść nazywano w dawnych wiekach trzcinę – roślinę (por. Jako się rusza treść w wodzie. Biblia królowej Zofii XV w.), a więc interesuje Pana bardziej dość zaskakujący rozwój znaczeniowy wyrazu, który doprowadził go do współczesnego rozumienia. Jak podaje Słownik etymologiczny języka polskiego W. Borysia, (Kraków 2005, s. 641-642), podstawą znaczenia pobocznego, które z czasem stało się dominujące jest w języku polskim, jest: ‘to co wypełnia coś, jest substancją kryjącą się wewnątrz czegoś, ekstraktem, esencją’. Ono też wydało z siebie znaczenie przenośne: ‘zawartość, istota, sedno, sens czegoś’ (zwłaszcza wypowiedzi, językowego komunikatu). Być może więc, jak przypuszcza Boryś, chodziłoby pierwotnie o wodnistą zawartość, wyciskaną (?) z łodygi trzciny. Starsze znaczenie nadal jest obecne w języku, por.: treść pokarmowa, treść żołądka, treściwy pokarm itp.