Piotr Müldner-Nieckowski podaje w Wielkim słowniku skrótów i skrótowców (Wydawnictwo Europa, Wrocław 2006, s. 658) trzy warianty zapisywania skrótu od kodeks prawa kanonicznego (‘zbiór przepisów z zakresu prawa kanonicznego’): k.p.k, KPK i kpk. W tekstach religijnych widuje się przeważnie pisownię KPK (rzadziej CIC, od Codex Iuris canonici). Uważam, że jej należy dać pierwszeństwo (vide R. Przybylska, W. Przyczyna, Pisownia słownictwa religijnego, Biblos, Tarnów 2011, s. 76). Co się zaś tyczy zapisu kpkan, to wbrew temu, co by można w pierwszej chwili sądzić (że od razu widać, iż chodzi o skrót od kodeks prawa kanonicznego) – nie jest on najlepszy. Ktoś może pomyśleć, że zawiera pierwsze litery aż pięciu wyrazów, a nie trzech, z których ostatnia jest sylabą kan.