Pełna nazwa przywołanego aktu prawnego brzmi: Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83). W skrócie zapisuje się to: u.p.a.p.p., czyli wszystko małymi literami i z kropkami po każdej literze (bez spacji) i z pominięciem przyimka o i spójnika i. Owo usunięcie elementów mniej ważnych, czyli zaimków, przymiotników, imiesłowów, przyimków i spójników (a niekiedy i rzeczowników) ma znaczenie przy skrótach nazw ustaw bardzo rozbudowanych, np. ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Nie pisze się wtedy u.o.z.p.d.o.n.p.o.p.o.f., lecz w skrócie u.z.p.d.f. (liczba liter w skrócie nie może być przecież zbyt wielka…). Owej reguły pisownianej przestrzega się zwykle w praktyce, np. Operatorem sieci kablowej w rozumieniu art. 24 ust. 3 u.p.a.p.p. jest każdy, kto dysponuje anteną zbiorową i połączonymi z nią przewodami, bez względu na zakres odnoszących się do niego wymagań ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy łączności (źródło tu: http://prawoautorskie.info). Zdarza się jednak zapisywanie skrótu u.p.a.p.p. jako upapp, np. Zgodnie z art. 12 upapp pracodawca, przy braku odmiennej umowy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe […] (źródło tu: https://inku.pl/). Czyżby pod wpływem oboczności k.p.a. i kpa, k.c. i kc?