Tzw. lustro to błąd typograficzny polegający na powtórzeniu takich samych wyrazów lub ich cząstek na początku i na końcu dwóch (lub większej liczby) następujących po sobie wierszy w przełamanym tekście publikacji, por. np.

Ewaluacja musi dać odpowiedź, czy udało nam się osiągnąć zamierzone cele.

Ewaluacja pozwala nam na ocenę projektu i pokazuje, co i jak trzeba usprawnić.Ewaluacja winna zostać dokonana tuż po zrealizowaniu określonego działania.

Kroki te były podejmowane przy współudziale samych zainteresowanych

i z zastosowaniem odpowiednich środków oraz instrumentów prawnych.

Żadna z norm edytorskich czy typograficznych nie określa, od ilu znaków pisma mamy do czynienia z tzw. lustrem. Powtórzenia na końcu wierszy mają przede wszystkim charakter usterek estetycznych. Stanowią swoiste „rymy” typograficzne. Powtórki na początku wierszy składu mogą natomiast skutkować zaburzeniem płynności lektury. Odbiorca tekstu, kiedy kończy czytać dany wiersz i przenosi wzrok do kolejnego, trafia na tożsamy początek i zaczyna się zastanawiać, czy aby nie wrócił wzorkiem do przed chwilą przeczytanego wiersza. Czasami musi przerwać lekturę, by upewnić się, czy jest we właściwym miejscu w tekście.

Oba typy luster należy zasadniczo eliminować ze składu.