Zapis różnego typu onomatopej, wykrzykników, pauz wypełnionych (nazywanych czasami „jękami namysłu”) oraz innych dźwięków nieartykułowanych nie jest do końca znormalizowany pod względem zapisu. Jeśli określona forma nie ma tradycyjnie ustalonej pisowni (np. hm albo hm!; mhm albo mhm!), najlepiej zastosować zapis quasi-fonetyczny, tzn. brzmienie poszczególnych dźwięków wyrazić przez możliwie najbliższe akustycznie polskie głoski oddane przy użyciu liter polskiego alfabetu. Odchrząknięcie może być z powodzeniem oddane jako: ykhm.