We wszelkich typach dokumentów sformalizowanych – jak umowy cywilnoprawne, akty notarialne czy dokumenty finansowo-księgowe (w tym również generowane przez systemy księgowe) – po kwocie pieniężnej zapisanej cyframi podaje się jej zapis słowny. Służy to przede wszystkim temu, by utrudnić sfałszowanie takiego dokumentu, łatwiej jest bowiem „przerobić” zsyntetyzowany zapis cyfrowy niż słowny.

Liczebniki w tego rodzaju dokumentach powinny spełniać normy języka ogólnego, por. np. 526,28 zł = pięćset dwadzieścia sześć złotych, dwadzieścia osiem groszy. Wszelkie inne zapisy, w których poszczególne liczebniki się łączy, rozdziela różnymi znakami pisarskimi i/lub skraca w sposób naruszający normę pisowniową, nie są godne polecenia (por. np. 526,28 zł = pięć*dwa*sześć*złoty*dwa*osiem*grosz albo 300,00 = trz_zer_zer_0/100).