Szanowna Redakcjo, w moim przekonaniu tytuł tego późnowakacyjnego przeboju Zdzisławy Sośnickiej powinno się zapisywać z przecinkami, czyli: „Żegnaj, lato, na rok” – ponieważ antropomorfizowane „lato” jest tutaj użyte w wołaczu (nie zaś w bierniku). Przemawia za tym ciąg dalszy refrenu tej piosenki: „Żegnaj, lato, na rok, stoi jesień za mgłą, czekamy wszyscy tu – pamiętaj, żeby wrócić znów. Żegnaj, lato, na rok, stoi jesień za mgłą, czekamy wszyscy tu – pamiętaj nas i wracaj znów”. Pierwsza zwrotka kończy się wprost apostrofą: „Lato, żegnaj nam!”.

Łączę pozdrowienia