Wyrazy określające odgłosy towarzyszące jedzeniu powstają zwykle w różnych rejestrach polszczyzny potocznej (od gwarowych, przez socjolektalno-środowiskowe, po ogólnopolskie). Zwykle mają charakter dziękonaśladowczy lub opisują inne zjawiska fizjologiczne, które wiążą się z jedzeniem. Określenia te tworzone są często doraźnie, indywidualnie, okazjonalnie, w wyniku asocjacji, bez uwzględniania czynników normatywnych. W wypadku podanych tu form ciamkać, ćlamkać, ciumkać, ciumlać te uwarunkowania są wyraźne. Jedynie forma ciamkać jest rejestrowana w normatywnych słownikach polszczyzny ogólnej, pozostałe mają okazjonalny charakter. Dla poparcia tej tezy można przytoczyć jeszcze kilka podobnych przykładów czasowników oznaczających jedzenie: ćmagać, ćpać, frygać, gamlać, glumić, rąbać, szamać, wbijać, wrzucać, wsuwać, wtrążalać. Wszystkie są nacechowane potocznością (są poniżej normy języka oficjalnego), nie mają natomiast jednoznacznie określonego charakteru regionalnego czy środowiskowego.