Formalnie rzecz ujmując, należy odpowiedzieć, że mogła występować forma czasu zaprzeszłego słowa posiłkowego być w postaci, np. był jeśm był (1. os. lp.) > byłeśm był > byłem był, i można utworzyć sensowne zdania z zastosowaniem tej formy, np. Byłem był w Końskowoli przed tem nim spotkałem tam Onufrego. Wiemy jednak, że czas zaprzeszły jako kategoria gramatyczna już w języku staropolskim (do przełomu XV i XVI w.) miał ograniczony zakres użycia, a w XX w. przestał być składnikiem systemu koniugacyjnego, chociaż indywidualnie, jeśli chcemy, to możemy tego typu formy tworzyć. Zanik tej kategorii jest związany z jej niewielką funkcjonalnością komunikacyjną. Na ogół bowiem wystarczają nam formy czasu przeszłego do powiadomienia nas o tym, co działo się przed aktem naszej rozmowy.