Zwykle wyróżnia się dwie epoki: przedpiśmienną i piśmienną, przy czym za umowną datę graniczną uznaje się rok 1136, czyli datę powstania Bulli gnieźnieńskiej – pierwszego dokumentu zawierającego zapis większej liczby polskich wyrazów (nazw osobowych i miejscowych).
W epoce piśmiennej wyróżnia się zwykle 3 doby: staropolską (do przełomu XV i XVI w.), średniopolską (od XVI do ostatnich dziesięcioleci XVIII w.) i nowopolską (od końca XVIII w. do dziś).