Są przykłady, historyczne i nowsze, choćby czeski słownik Jungmanna, a także inne słowniki i gramatyki, które przyczyniły się do standaryzacji pisowni. Warto też pamiętać o zaufaniu, jakim Polacy darzą niektórych językoznawców, dziś np. profesora Miodka. Kiedyś przyszło do naszej poradni pytanie o to, czy można już mówić poszłem, bo podobno profesor powiedział, że tak. Jakiś słuchacz lub czytelnik niedokładnie zrozumiał i puścił w świat sensacyjną wiadomość, w której nieprawdopodobną treść miało wspierać nazwisko znanego i cenionego specjalisty.
Dawniej wzorce dobrej polszczyzny czerpano z literatury, ale od dobrych kilkudziesięciu lat pisarze nie chcą dawać wzorów językowej poprawności, więc opinia społeczna oczekuje, że będą to robić językoznawcy. W praktyce jednak większy wpływ na nasze zachowania językowe wywierają media.