Rzeczownik medyk jest uznawany za przestarzałe określenie lekarza (łac. medicus ‘lekarz’), por. np. dworski, królewski, książęcy, nadworny medyk. Wyraz ten wrócił do współczesnego zasobu leksykalnego polszczyzny w znaczeniu pracownika ochrony zdrowia. W liczbie mnogiej bywa używany zazwyczaj w odniesieniu do ogółu osób zatrudnionych w ochronie zdrowia, w tym lekarek i lekarzy, lecz także osób uprawiających inne zawody medyczne (pielęgniarki, położne, ratownicy medyczni, diagności laboratoryjni, fizjoterapeuci, neurologopedzi itp.). Potocznie medykami określa się również studentów medycyny (kierunku lekarskiego).

Bezpośredni zwrot do odbiorców w formie: Medyczki i Medycy! jest dopuszczalny, ale wiele w tym wypadku zależy od kontekstu sytuacyjnego. Jeśli mówca zwróci się podczas wiecu z udziałem lekarek i lekarzy: Drogie Medyczki, Drodzy Medycy!, zapewne nikt nie potraktuje tego jako nietakt. Jednak w sytuacjach bardzo oficjalnych wskazane byłoby posługiwanie się formami standardowymi: Panie! Panowie! Szanowni Państwo!