Wyrażeniami, które zawierają najwięcej polskich znaków (i nie tylko polskich, a charakterystycznych dla danego alfabetu) są pangramy. Myślę, że wśród tych wyrażeń czytelnik znajdzie taki, który będzie polskich liter zawierał wyjątkowo dużo.

Na to pytanie można odpowiedzieć, sięgając po dane zawarte w Słowniku gramatycznym języka polskiego (www.sgjp.pl).
Zakładam, że pytający uważa za słowo ciąg liter alfabetu polskiego bez dywizu i spacji. Najdłuższym słowem polskim złożonym z samych znaków diakrytycznych wydaje się być żółć. Trzyliterowych jest kilka: łóż, łżą, żąć, żął itd.
Najwięcej (sześć) różnych takich liter zawiera kilka słów, z których najnaturalniej brzmi współdźwięczność (współdźwięcznością). Inne przykłady: żółciopędność, półciężkość, brązowożółtość (i ich formy narzędnikowe).
Najwięcej (siedem) takich liter zawierają słowa: żółtoróżowością (żółtoróżowość) i różowożółtością (różowożółtość).
Zapewne, wykorzystując rozmaite kombinacje złożeń, można stworzyć poprawne słowa, które zawierają jeszcze więcej liter ze znakami diakrytycznymi.
W tekstach polskich znajdziemy inne przykłady, które mogłyby zainteresować pytającego, ale są to wyrazy, które nie pojawiają się w słownikach, np. Ćśśśśśśśś.

Na uwagę zasługuje 7-literowy wołacz czasownika żółcić z podwójną partykułą wzmacniającą -ż(e), czyli żółćżeż! (6 polskich znaków), a także np. biernik rzeczownika półciężarówka: „Taką półciężarówkęś (7) ty kiedy prowadził?”. Jednak bezkonkurencyjne są słowa, których budulec to liczebniki – korzystając z zasad słowotwórstwa, otrzymujemy takie w pełni poprawne słowa, jak: „Z tą pięćdziesięciopięcioipółlatkąście (8) się już spotkali”, „Z tysiącpięćsetpięćdziesięciokrotnościąśmy (9) mieli do czynienia po raz pierwszy”. Ową -krotność można praktycznie dowolnie powiększyć, można też zamienić ją na lepszą o jedno ą -kątność (czyli cechę wielokąta mającego daną liczbę kątów) itd.

Słowa, które mają najwięcej polskich znaków diakrytycznych w stosunku do swojej długości:

łażącą, łożącą, łóżmyż, łóżże, łżącą, żąłeś, żęłaś, żółcą, żółcę, żółć

Korzystałem ze słownika slowa-win.txt, który znalazłem kiedyś, gdzieś w internecie. Pewnie to nie jest najlepsze źródło, ale może wystarczy.

Chciałbym spróbować odpowiedzieć na zadane kilka dni temu pytanie: jakie polskie słowo zawiera najwięcej polskich znaków diakrytycznych?
Niewątpliwie na uwagę zasługuje wyraz żółć – złożony wyłącznie z liter diakrytyzowanych. Oprócz niego można wymienić np. niedołężność, różowożółty (żółty z odcieniem różowym), różowo-żółty (różowy i żółty), żółtość i… nienotowaną przez słowniki różowożółtość.

Na tym kończymy wymianę opinii o słowach mających najwięcej polskich liter (w skrócie: ogonków). Tak duża liczba głosów pokazuje, że apel o niepomijanie polskich liter w korespondencji elektronicznej, wystosowany z okazji ostatnich obchodów Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego, nie trafia w próżnię. Nawiasem mówiąc, akcji, której patronuje Rada Języka Polskiego, nadano nazwę „Język polski jest ą-ę\'\', w której ostatnie „słowo\'\' też składa się wyłącznie z polskich liter.
Zważywszy na to, że ogonek to jedno z niewielu zapożyczeń z polszczyzny znanych w różnych językach, możemy być z naszych ogonków dumni.