Powszechnie przyjmuje się, że chleb to wyraz rodzimy, ogólnosłowiański (por. czes. chléb, słowac. chlieb, ros. chleb, ukr. chlib, słoweń. hléb, sch. hlëb), kontynuant prasłowiańskiego *xlebъ. Dalsza etymologia jest niepewna. Jedni (Aleksander Brückner, Franciszek Sławski) widzą tu prastarą pożyczkę z germańskiego *hlaiba, inni (Andrzej Bańkowski) – ewentualny związek z sanskr. kliba – (lit. klibti). Jest to zapewne zapożyczenie rzeczowe, tzn. nazwa przywędrowała do naszych przodków Prasłowian wraz z desygnatem, który nazywała.