Nie sądzę, by wywodzenie frazeologizmu rozpuszczony jak dziadowski bicz od wyrażenia rozpuszczony jak dziad biecki oparło się krytyce naukowej. Poza sporadycznymi interpretacjami (Orgelbrand, Wikipedia) literatura nie potwierdza takiej interpretacji, a odległość znaczeniowa dziada bieckiego od bicza dziadowskiego wręcz ją uniemożliwia. Wydaje się, że pierwotnie chodziło tu o bicze, w które wyposażali się wędrowni dziadowie (oprócz jeżowych skórek), by móc bronić się przed napastującymi ich psami, a może i ludźmi. Jedno z dawnych znaczeń czasownika rozpuścić (się) to ’rozluźniać, rozplatać, rozwijać’ zatem pierwotnie rozpuszczony dziadowski bicz to dosłownie bicz, który jest w użytku, który smaga napastników. Wtórnie zachodzą tu procesy metaforyzacji znaczenia czasownika rozpuszczać się – rozpuścić się, który zaczyna znaczyć ‘stawać (stać) się samowolnym, nie podlegać ogólnie przyjętym zasadom, wyłamywać się z dyscypliny’ i w związku z tym połączenie wyrazowe rozpuszczony jak dziadowski bicz również się metaforyzuje (= staje się frazeologizmem), nabierając znaczenia ‘o kimś, kto jest krnąbrny, nieposłuszny, niezdyscyplinowany, nie respektuje ogólnie przyjętych zasad’. A że wędrowni dziadowie tacy właśnie byli, to tylko pomogło to w ustabilizowaniu się tego związku wyrazowego.