W staropolszczyźnie przymiotniki odmieniały się według dwóch wzorów deklinacyjnych: rzeczownikowego i zaimkowego. W mianowniku lp. r. m. miały postać such (jak duch) i suchy, czyst (jak list) i czysty, syt (jak przesyt) i syty, nag (jak mag) i nagi; w dopełniaczu odpowiednio sucha – suchego, czysta – czystego, syta – sytego, naga – nagiego. W wyrażeniach przyimkowych do sucha, do czysta, do syta, do naga itp. zachowały się dawne formy D. lp. r. m. odmiany rzeczownikowej.