Nie rozumiem, dlaczego napisała Pani do nas ten e-mail w XIX-wiecznej polszczyźnie. Obecnie nie mówi się po polsku: „Będąc za granicą na spacerze podczas wietrznej pogody, wyrwało mi się popularne określenie (…)”, lecz „Gdy byłam za granicą na spacerze podczas wietrznej pogody, wyrwało mi się popularne określenie (…)”. Podobnie nie „Tłumacząc (…) towarzyszowi genezę tej frazy, uwagę mą zwrócił ten czasownik (…)”, lecz „Gdy tłumaczyłam (…) towarzyszowi genezę tej frazy, uwagę mą zwrócił ten czasownik (…)”. Zresztą uwagę mą to też forma dawniejsza, dziś tylko książkowa, współcześnie powiedzielibyśmy uwagę moją (lub moją uwagę).
Teraz do rzeczy: interesujący Panią czasownik można znaleźć w słowniku etymologicznym Brücknera, autor potraktował go bardzo oględnie, zasugerował raczej niż orzekł, że jego znaczenie etymologiczne to 'rzucać' lub 'marudzić', nie podał też praformy, a jedynie odpowiedniki czeskie. J. Lewinson w Słowniku seksualizmów polskich informuje ponadto o innej hipotezie, która za punkt wyjścia przyjmuje słowo pica (w znaczeniu 'kożuszek' lub 'srom'). Ma rację Brückner, gdy o interesującym Panią czasowniku i kilku pokrewnych pisze żartobliwie: „Słowa bardzo dwuznaczne”.