Fraza wykrzyknikowa strach się bać, której używa się w sytuacji, gdy mówiący chce podkreślić grozę jakiejś sytuacji lub pragnie wyrazić swój ironiczny stosunek względem czegoś, co może budzić jakieś obawy, pochodzi z potocznej odmiany współczesnej polszczyzny. Korpusy językowe (np. Korpus Języka Polskiego PWN czy Narodowy Korpus Języka Polskiego), które gromadzą do badań różne typy tekstów, wskazują, że omawiana tu fraza pojawiała się w zapisach czatów oraz w dowcipach erotycznych na początku lat 2000. W latach 2002–03 można ją już spotkać w wypowiedziach przytaczanych w artykułach prasowych, por. np.

• W Jeleniej Górze często dochodzi do ataków psów na ludzi. – Najgorzej, jeśli potężny brytan hasa samopas po parku, a jego właściciel na to przyzwala. Strach się bać! – wzdryga się pani Krystyna. (Konrad Przezdzięk, Strach się bać, „Gazeta Wrocławska”, 26.02.2002)
• ZGM-y już teraz rozliczają opłaty za ciepło. Dochodzi do wielu nieprawidłowości. Strach się bać, co będzie, jak zaczną jeszcze wystawiać rachunki za wodę – obawia się wiceprzewodniczący Prystrom. (Konrad Przezdzięk, Komu lepiej?, „Gazeta Wrocławska”, 16.04.2003)

Fraza została spopularyzowana przez zespół Lady Pank w piosence Strach się bać (muz. J. Borysewicz, sł. A. Mogielnicki, z albumu Strach się bać, 28 maja 2007 r.). Pierwszym dużym wydawnictwem leksykograficznym, które odnotowało omawianą tu frazę, był Wielki słownik języka polskiego PAN opracowywany pod kierunkiem prof. Piotra Żmigrodzkiego (samodzielne hasło z 2015 r.).