W najstarszej polszczyźnie (w X, XI w.) wyraz krawiec miał postać M. kravьcь, D. kravьca… Później ь przeszło w ie, a ь w ø, stąd krawiec, krawca… i tak jest do dziś. Natomiast drugi wyraz miał postać M. szьvьcь, D. szьvьca…, stąd M. szwiec, D. szewca… W późniejszym okresie nastąpiło wyrównanie analogiczne tematu mianownika do tematu przypadków zależnych i zamiast uzasadnionego historycznie M. szwiec pojawił się szewc.