Przywołana w pytaniu konstrukcja jest frazeologizmem i traktować ją należy jako całość (w znaczeniu ‘w jedną i drugą stronę’). Słowniki ortograficzne dopuszczają wariantywny zapis tego frazeologizmu. Forma bardziej „literacka” przyjmuje następujący kształt pisowniowy: w tę i we w tę (np. Dźwig miarowo poruszał się w tę i we w tę stronę), a potoczna – następujący: wte i wewte (np. Chodzili wte i wewte po całej ulicy). Drugi z przytoczonych wariantów zawiera uproszczenia charakterystyczne dla mowy potocznej. Leksemy wte i wewte występują we współczesnej polszczyźnie tylko w omawianym tu frazeologizmie. Kolokacja we w może się pojawić, kiedy przyimek we poprzedzi np. sfrazeologizowany przysłówek w pełni (w zn. ‘całkowicie’), por. np. we w pełni nieadiabatycznej teorii (= w całkowicie nieadiabatycznej teorii).

Forma wew jest rzeczywiście regionalizmem poznańskim, a jej ogólnopolskim ekwiwalentem jest w/we. Występuje też w gwarze miejskiej Poznania, por. np. Wew bimbie trzebno było uważać, co sie godo, bo różne szkieły mogły podsłuchiwać (= W tramwaju trzeba było uważać, co się mówi, bo różni policjanci mogli podsłuchiwać).