Szkoda, że nie nie dała Pani przykładów zdań z wyrazami z języków afrykańskich. Zasadniczo wszakże sposób wyróżniania wyrazów obcych jest prawidłowy. Wyróżniamy bowiem kursywą wszelkie wyrazy i wyrażenia, a nawet całe zdania, które funkcjonują na prawach cytatu z języka obcego. Wyjątek stanowią wyrazy i wyrażenia powszechnie stosowane i od dawna w polszczyźnie obecne, np. postscriptum, incognito [tu wyróżnione kursywą z innego powodu, mianowice jako przytoczenia – Red.].
Moją wątpliwość budzi jednak odmienny sposób traktowania wyrazów, spośród których jedne dadzą się wpisać w odpowiedni wzorzec polskiej odmiany, a inne – z uwagi na budowę wygłosu – nie dają takiej możliwości. Wszystkie te wyrazy stanowią bowiem wtręt z języka obcego i to wtręt nowy, co oznacza, że nie są znane polskiemu odbiorcy. To, że niektóre z nich można przypisać do odpowiedniego wzorca odmiany, nie czyni ich bardziej zrozumiałymi dla zwykłego czytelnika. Ponadto trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że nie każdy nowo zapożyczony wyraz, który potencjalnie dałoby się odmieniać, został w rzeczywistości zaadaptowany na poziomie fleksyjnym, np. Sapporo. O tym, czy dany wyraz będzie odmieniany, decyduje bowiem uzus, a trudno mówić o uzusie w przypadku wyrazów nowo pojawiających się w polskim tekście.