Redaktor naczelna nie budzi takich wątpliwości jak np. ministra czy żołnierka. Myślałem nawet, że nie budzi żadnych. Rzeczownik pozostaje nieodmienny, a przymiotnik odmienia się zgodnie z płcią referentki, np. redaktor naczelnej. Jest wiec tak samo jak w konstrukcjach z nazwiskiem, por. redaktor Kowalska, redaktor Kowalskiej.
Formy, które Pani wymieniła w pytaniu, różnią się stopniem upowszechnienia i temperaturą sporów, które wywołują. Najgorętsza pod tym względem jest ministra. Wszystkie uważam za potrzebne polszczyźnie, gdyż zwiększają jej możliwości jako narzędzia komunikacji, ekspresji i społecznej identyfikacji. Nie oznacza to oczywiście, że należy ich używać w każdej sytuacji, i nie ma nic wspólnego z popieraniem feminizmu. Można się z krytyką feministyczną zgadzać albo nie, ale formy żeńskie rzeczowników męskoosobowych warto popierać ze względów czysto językowych.
Nie rozumiem funkcji słowa sekretarz na końcu pytania. Chciała Pani powiedzieć, że sekretarz tak się ma do sekretarki jak żołnierka do żołnierza? Tak nie jest: królowie i możnowładcy mieli swoich sekretarzy, zanim pojawiły się sekretarki.