Imiona Anna i Joanna, mimo widocznego podobieństwa, nie mają z sobą wiele wspólnego. Anna to bardzo stare imię pochodzenia hebrajskiego, znane co najmniej od XI w. p.n.e. Joanna zaś to żeńska forma imienia Jan, która uformowała się znacznie później na gruncie grecko-łacińskim (Jan to po łacinie Ioannes).
Tworzenie zdrobnień to proces, który dokonuje się już w języku polskim. Formy zdrobniałe powstają spontanicznie i nie są poddane ścisłym regułom (jak formy metrykalne imion), a używa się różnych sposobów ich tworzenia, np. Asia to forma powstała po odcięciu początkowej części imienia i zastąpieniu części końcowej przez przyrostek -ś, od Anna mamy m.in. zdrobnienie Anusia z bardzo podobnym przyrostkiem -uś (samogłoska w tym przyrostku jest konieczna z przyczyn fonetycznych). Ze względu na brak ścisłych rygorów dotyczących zdrobnień nie można jednak wykluczyć, że niektóre Anny w kontaktach osobistych nazywane są Asiami, a niektóre Joanny – Ankami. Nie można też wykluczyć, że jest gdzieś Joanna zwana Anną, trzeba to jednak uznać za bardzo mało prawdopodobne, bo prowadzi do dezorientacji.
To, że podstawowe zdrobnienia obu imion nie są jednak identyczne, można tłumaczyć potrzebą ich rozróżnienia, bo są to imiona od dawna u nas pospolite. Bardzo łatwo może się zdarzyć, że w jakimś gronie, np. w klasie szkolnej, znajdą się i Anna, i Joanna. Wówczas utrwalone zdrobnienia pozwolą nam nazywać je w sposób zindywidualizowany, a jednocześnie zrozumiały, bez konieczności dodatkowych objaśnień.