Nazwisko wymówimy [asamoła]. Z nazwiskami obcymi, które mają inne zakończenie w wymowie, a inne w piśmie, jest pewien problem, który możemy rozwiązać, dopuszczając dwojaką odmianę. W mowie możemy to nazwisko odmieniać z łatwością: [asamoły], [asamołę], [asamołą], chociaż miejscownik [asamole] jest mocno problematyczny. W Internecie znaleźć można nawet zapisy Asamoę, Asamoą, Asamole. Można ewentualnie odstąpić od odmiany tego nazwiska w miejscowniku, podobnie zresztą postępuje się z nazwiskami angielskimi typu Shaw.
W piśmie z kolei sprawa o wiele łatwiejsza, bo wystarczy dopisać końcówki do nazwiska, np. Asamoaha, Asamoahowi. Taka odmiana jest zresztą powszechna w polskich tekstach.
Gdyby ktoś chciał uniknąć odmiany, może sobie pomóc, używając dodatkowo imienia, np. o Geraldzie Asamoah.
O podobnym przypadku, który niemało tłumaczy, tzn. o imionach angielskich typu Sarah, Mariah już pisałem, porada jest dostępna w archiwum.