Nie udało mi się znaleźć informacji na temat pochodzenia nazwy blik, a ona by wiele wyjaśniała. Jeśli bowiem jest to skrótowiec (czyli wyrażenie stworzone z pierwszych liter jakiejś nazwy, jak np. PRL – Polska Rzeczpospolita Ludowa), to uzasadniony jest zapis wersalikami (BLIK). Wówczas końcówki przypadków zależnych oddziela się od formy podstawowej łącznikiem (np. BLIK-iem). Jeśli jednak wyraz nie jest skrótowcem, to nie ma powodu, by zapisywać go wersalikami – zapisujemy go jak każde inne słowo, czyli blik (oraz: płatność blikiem). Taki zapis jest zresztą możliwy, gdy skrótowiec „odrywa się” od swej pierwotnej nazwy i w świadomości użytkowników języka funkcjonuje niezależnie od niej. A zatem, jeśli blik jest skrótowcem, to żyje już własnym życiem i śmiało można (a moim zdaniem: trzeba) zapisywać go małymi literami. Zapis: BLIKIEM jest możliwy tylko wtedy, gdy świadomie stosujemy wersaliki (np. by podkreślić element tekstu) dla wyrazu, który zwyczajowo zapisuje się małymi literami.