Problem z odmianą podanego nazwiska polega na tym, iż w przypadkach zależnych może dochodzić do oboczności objawiającej się wypadaniem głoski e. Głoska ta jest ruchoma w zakończeniu dwu- i więcejsylabowych nazwisk Polaków, które mają formę identyczną z rzeczownikami pospolitymi, np. Wróbel, do Wróbla. W nazwiskach obcych natomiast e opuszczamy tylko wówczas, gdy są one znane od dawna lub często używane, np. Hegel – do Hegla, Havel – do Havla, a i to nie zawsze, np. Fernandel – do Fernandela. W związku z tym, że podane warunki nie zostały spełnione, odmieniamy: Bortel, do Bortela, ku Bortelowi, z Bortelem, o Bortelu.